donderdag 29 september 2016

Camino Portugues, aankomst in Santiago De Compostella

's Ochtends om 5:30 uur hoor ik de wekker van Rike afgaan. Dit moet een vergissing zijn. Maar nee, kennelijk klaarwakker en vrolijk staat ze naast haar bed en begint te rommelen met spulletjes en rugzak. Ik vraag haar of ze serieus nu al wil vertrekken. En ja hoor, het is menes. Dan kruip ik ook uit mijn bed en maak het licht aan. Normaal op dat tijdstip bijna een doodzonde in een herberg, maar we slapen in een aparte ruimte, dus het licht kan gewoon aan. Wel zo handig met inpakken.
Om 6:00 uur sluipen we in het pikkedonker, als eersten, de herberg uit. Het is een heldere sterrenhemel met een duidelijk zichtbare sikkelvormige maan en een heerlijke temperatuur.
Na 2 uur met een zaklampje door het donker gelopen te hebben, zien we de eerste koffietent aan de rand van een bos staan. Hij opent net zijn deuren. We zijn de eerste klanten vanochtend, vertelt de man. Gelukkig heeft hij de koffie klaar en genieten we van een dampende kop 'koffie americano.' Dan weer gauw verder, het is verder lopen dan we dachten. Langzaam komt het daglicht te voorschijn. We zien de maan verdwijnen en de zon opkomen. Helemaal in de verte zijn de eerste contouren van de stad al zichtbaar. Maar het pad slingert zich alweer een bos in. Ik grap tegen Rike, dat we zometeen zeker pal naast de kathedraal opduiken. Aan de rand van de stad worden we geconfronteerd met 2 km palen die allebei precies in tegenovergestelde richting wijzen. Spaanse humor? We besluiten naar rechts af te buigen, weer een bosje in, dat uitkomt in een volgende stadswijk. We wéten dat we in Santiago zijn, maar we hebben nergens een bordje zien staan. Rond 10:00 uur lopen we het plein bij de kathedraal op. Het voelt onwerkelijk dat we er nu echt zijn. We lopen nog een beetje rond, op zoek naar een ontbijt. We hebben vorige dag een stuk cake ingeslagen, maar dat was vanochtend al vroeg opgegeten. Bij het Pelgrimsbureau staat een lange rij pelgrims om hun Compostella op te halen, We zitten beetje krap in de tijd dus we besluiten maar een andere keer terug te komen. En ik moet ook nog op zoek naar een onderkomen voor die nacht. Bij voorkeur een kamer! Rike en Andreas hadden allebei al gereserveerd. Ik vertrouwde er op dat ik wel een bed zou krijgen. Onderweg naar de kathedraal (en ook in de tijd na de mis) komen we vele bekende pelgrims van onderweg tegen. Iedereen begroet elkaar uitbundig en hartelijk! Allemaal blije mensen...
Om 12:00 uur begint de pelgrimmis en we willen graag een zitplaatsje, dus we zijn al genoodzaakt rond 11:00 uur een plaats te zoeken. Er zijn een aantal banken beschikbaar voor pelgrims en we bemachtigen een plaatsje vooraan, en reserveren er meteen eentje voor Andreas. We hadden hem al laten weten dat we in Santiago waren aangekomen, en waar hij ons kan vinden. Dan zijn we samen in de kerk en nemen we al afscheid van Andreas, die die namiddag al zijn vliegtuig heeft. Er volgt een dienst in het Spaans, de pelgrims worden begroet. Het voelt goed om er te zijn en om mij heen zie ik veel pelgrims in stilte en met gebogen hoofd ook luisteren. De priester krijgt het voor elkaar om de aandacht vast te houden, ook al versta je van de preek slechts enkele woorden. Dan wordt het wierooksvat weer gebruikt. Een indrukwekkende gebeurtenis, die mij net als de vorige keer weer fascineert.( https://www.youtube.com/watch?v=hc_3AFi4HUQ )
Hiermee is onze reis officieel ten einde.

Rike en ik brengen nog enige uren samen door in Santiago, we eten die avond samen en de volgende dag ben ik aan de beurt om te vertrekken. Op Schiphol zal ik nog net de laatste trein naar Roermond kunnen halen.

Onderstaand nog een paar foto's van deze laatste dag in Santiago de Compostella.

een groententuin in het donker

De laatste km paal met afstandsvermelding en  Santiago in zicht


Spaanse humor of een uitdaging?

met de neus vooraan...

de Credential (pelgrimspas) en de Compostella 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten