vrijdag 16 september 2016

Camino Portugues, dag 3

Het was wel heeeeeel vroeg vanochtend. Mijn Amerikaanse kamergenote begon rond 4 uur!!! haar bagage bij elkaar te zoeken, met plastic en papieren zakken te rommelen en toilet te maken. Ze had een halfuur later gelukkig alles geregeld. Maar ik was klaarwakker.
Een van de twee overgebleven kamergenoten begon een snurkconcert waar je u tegen zegt.... Het hoort er allemaal bij maar ik begon toch een beetje te verlangen naar een uurtje slaap. Gelukkig kwam dat nog. Om 6:00 ging mijn wekker, want ik wilde om 7:00 de bus hebben. Jawel mijn eerste dag begon met een busrit. Vele pelgrims kiezen als startpunt Matoshinos, omdat de route er naar toe vanuit Porto langs eeen drukke weg loopt.
Maar vanaf 7:30 ging ik in de benen. Na 2 km kwam ik bij de atlantische Oceaan. Een ruige rotsachtige kust met veel strand kenmerkte deze route. Al gauw genoeg liep ook over de vlonders, zoals in de reisgids beschreven. Ik dacht dat ik vandaag 35 km moest lopen, maar dat viel al weer mee. De rest van deze alternatieve kustroute van 47 km volgt morgen.

 Rond 14:00 was ik in Vila do Condo. In Spanje kun je makkelijk zonder reisgids de weg vinden, maar hier is dat een ander verhaal. Leesbril op, zonnebril af... met de gids in de aanslag liep ik langs het strand. Ergens heb ik toch een afslag gemist, en had ik landinwaarts moeten gaan... Ben er gelukkig toch gekomen. Mijn voeten lieten rond 12 uur weten dat ze wel een pauze konden gebruiken. En ja hoor, dikke bult op de linkervoet, pijnlijke nagel aan de rechtervoet. Sh.. nu al! Les 1 alweer te pakken. RUSTIG AAN, luisteren naar je lichaam. Oeps, vergeten. De rugzak leek steeds zwaarder worden. Om 14: 00 had ik mijn reisdoel voor deze dag bereikt! Helaas ging de herberg pas om 15:00 uur open. Verplicht terrassen. En wat drink je dan, een onvervalste Heineken. Tafels, parasollen, het is Heineken wat de klok slaat.
Om 15:00 uur mocht ik binnen. Tadaa ik was de 2000e pelgrim dit jaar. Geen prijs naar wel een set lakens voor op mijn plastic matrasje. De hele wandeling had ik geen enkele pelgrim gezien op de kilometers lange vlonders. Alleen de hardlopers en veel slakken gingen ook die weg over het pad. Overigens moesten vele slakken het leven laten zag ik.  Verbaasd kijk ik nu hoe mensen uren na mij nog steeds binnen komen hier.
Tegen beter weten in (allemaal extra gewicht) ben ik toch maar naar de markt gegaan om wat eten in te slaan. Vandaag heb ik mijn vitamientjes al binnen. Voor morgen staat er een aso dikke tomaat en appel op het menu.
Straks nog even een pelgrim menu nuttigen en dan is het vroeg slapen gaan. Gelukkig is de verbinding hier stukken beter dan gisteravond! Maar oef, mijn spieren hebben behoorlijk hard moeten wetken vandaag. Daar kan een rondje Jaomerdal of visvijver op zaterdagochtend niet tegenop. :-)






Geen opmerkingen:

Een reactie posten