In bovengenoemd krantenartikel wordt geadviseerd om meteen de eerste dag al in gesprek te gaan met je nieuwe collega's, iedereen gelijk een hand te geven, taken te weigeren die je niet wilt doen en wees niet te nederig...
Stuk voor stuk goede adviezen. Voor mij hadden ze 10 jaar eerder mogen komen. Want wat gebeurde er toen op mijn eerste werkdag.....
Na 2 maal (enthousiast en vastberaden) gesolliciteerd te hebben, een assessment glansrijk doorstaan te hebben, was mijn 3e poging succesvol. Mijn nieuwe leidinggevende belde tijdens mijn vakantie dat ik welkom was op zijn afdeling en ik sprong een gat in de lucht. Yes! eindelijk, de aanhouder wint...Wat was ik blij!
In de loop der tijd was ik al eens eerder op mijn nieuwe afdeling geweest en kende ik enkele van de nieuwe collega's van gezicht.
Mijn eerste werkdag in mijn nieuwe functie naderde. Nu kon ik eindelijk echt iets betekenen voor mensen, in mijn nieuwe functie wilde ik er voor mijn cliënten zijn en ze zo goed mogelijk verder helpen. Ik had weliswaar geen op maat gesneden opleiding voor deze baan genoten, maar ik bezat genoeg boerenverstand, werklust, enthousiasme en optimisme om vol vertrouwen aan de slag te gaan. Bovendien had ik kennis van systemen, wetgeving en kende ik de organisatie al.
Omdat we flexibele werktijden hadden, begon ik al in alle vroegte. De vorige dag had ik mijn persoonlijke bezittingen van mijn oude afdeling al naar de nieuwe verhuisd.
Mijn leidinggevende was er al en heette me welkom en ik maakte meteen kennis met mijn nieuwe buurvrouw. Ook voor haar was het de eerste werkdag. We hadden nu een bureau, een computer en kreeg een gedeelte van de dossiers van een collega die vertrokken was. Die collega had al wat aanwijzingen doorgegeven en zo kon ik van start.
Daar zat ik dan. Aan mijn nieuwe bureau, met een nieuwe collega naast me en een stapel dossiers voor me. Mijn leidinggevende trok zich terug en ik begon aan mijn dag.
Mijn nieuwe collega en ik vroegen ons af, wanneer we aan de rest van de collega's voorgesteld zouden worden.... Het voelde best wel raar, om in een kantoortuin met ca 40 mensen zo de dag te beginnen. Bescheiden! als we waren op onze eerste dag, begonnen we braaf onze dossiers in te zien, en wachten we geduldig op de introductie.
De overige collega's druppelden binnen en begonnen aan hun werk. We wachtten nog een tijdje, maar onze leidinggevende liet zich niet meer zien. En (onvoorstelbaar nu voor mij) zo verstreek de dag, zonder dat we kennis maakten met de andere collega's van onze afdeling. Een enkeling kwam zich overigens zelf voorstellen. Met een gemengd gevoel verliet ik op het einde van de dag de afdeling en vertrok naar huis. De volgende dag trokken mijn nieuwe collega en ik de stoute schoenen aan en begonnen op een rondtocht langs de collega's. Ik stelde me voor en vroeg naar hun werkzaamheden en maakte een praatje. De morgen verstreek en ik bezocht ook onze collega's die op een andere verdieping ondergebracht waren. Ook daar weer voorstellen, praten en veel vragen. Zo werd mijn tweede werkdag, mijn eerste werkdag.
Nu jaren later, kijk ik met heel andere ogen naar mijn gedrag van toen. Het artikel in de krant laat echter zien, dat er kennelijk meer mensen rondlopen die, net als ik toen, deze tips goed kunnen gebruiken. Zouden deze mensen zich ook zo voelen, als ik me toen voelde? Onzeker, afwachtend, te bescheiden, niet assertief genoeg...? Niet zelf de regie durven te nemen?
De mensen die mij nu kennen, zullen dat persoontje van pakweg 7 jaar geleden niet meer in mij herkennen. Die is gelukkig voorgoed verdwenen. Het Talentenspel heeft daar op een geweldige manier verandering in gebracht.
Hoe je je voelt in bepaalde situaties is vooral je eigen verantwoordelijkheid. Hou zelf de regie, je hebt immers altijd een keuze. Als je dat inziet, wordt het leven een heel stuk positiever.
Ben je bijvoorbeeld ziek, of zonder werk, dan kun je aan het feit zelf misschien niets veranderen, maar misschien kun je een ander manier vinden om er mee om te gaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten