vrijdag 27 januari 2017

KI

Het was alweer lang geleden dat ik mezelf toestond om te spijbelen. Maar maandag was ik er aan toe om eens niet als een bezig bijtje op en neer te vliegen tussen werk, huiswerk, afspraken, het huishouden of mantelzorgmomenten. Nee, maandag was mijn vrije dag. Ik hoefde zelfs niet te koken, de wasmachine kreeg een dagje vrijaf en ik besloot zelfs om niet te gaan sporten. Helemaal vrij dus...
Ik ging iets doen wat ik al heel lang niet meer gedaan heb en wat wel een van mijn grootste hobby's is. Ik heb GELEZEN! Een h e l e dag! En nu eens geen studieboek maar een boek dat ik zelf had uitgekozen. Het boek KI van Hans Peter Roel. 


Zijn vorige boek, de vierde dimensie had ik al een tijdje geleden uitgelezen en was zo'n kado om te lezen. En herkenbaar!
En nu dit boek van hem weer. Wat was er zo speciaal aan dit boek... Ik had het op internet al een paar keer voorbij zien komen en was nieuwsgierig. Waar gaat het dan over? Wat is KI? Is KI hetzelfde als prana? De levensenergie in en om ons heen?
Op de achterkant van het boek stond een uitleg over KI die me wel aansprak. Onze eigen natuurlijke kracht ontdekken. Ja, wie wil dat nou niet. Dat maakt het leven toch een stuk gemakkelijker? Of?

Ik had het rijk alleen en kroop na het ontbijt weg in een makkelijke stoel met het boek op schoot en begon te lezen. Omdat ik door mijn studie een hoog leestempo had ontwikkeld, zat ik rond de middag al op bijna de helft van dat boek. En 's avonds liet ik de TV voor wat ie was en las ik het boek uit.
Ik slaakte een diepe zucht en legde het boek ter zijde. Jammer, uit.  Wat een mooi boek.
Zouden we echt zo'n KI punt hebben? of is dat juist dat stukje fictie???
want ik had op het eind van het boek een note van de auteur gelezen dat het verhaal bestaat uit een mengeling van autobiografische elementen, fictie en fantasie. Dus ik had zoiets als okeeeeeee....

Maar ik ben toch stiekem gaan uitproberen of ik ook zo'n KI punt had. Het is een hectische tijd en ik kan wel wat extra rust en ontspanning gebruiken.
En ja hoor. De gedachten in mijn hoofd kon ik inderdaad stopzetten en de beschrijving in het boek bleek ook te kloppen...mooi om te ervaren.
Toen gebeurde er iets wonderlijks. Terwijl het even heerlijk rustig in mijn hoofd was, kwam er opeens toch een gedachte binnen, een enkel woord eigenlijk. Dat woord groeide uit tot een antwoord op een vraag die onbewust in mij leefde. Ineens was het alsof het kwartje viel en alles op zijn plaats viel. De puzzel was compleet! Zo iets wonderbaarlijks... Toeval?


Geen opmerkingen:

Een reactie posten